ساده لوحی

[هر دفاعی از فلسطین،

اگر همراه با محکومیت آمریکا و سازمان ملل نباشد، ساده لوحانه است].

اسرائیل یک دولت دست نشانده است و این را 50 سال قبل کسی مثل علامه طباطبایی گوشزد می‌کرد و امام خمینی بر منبر فریاد می‌کرد.

مشکل ما فقط فلسطین نیست، منشأ اعتراضات ما تنها تحریک شدن احساساتمان نسبت به کودکان آواره و مادران داغدار نیست.. مشکل ما نظم حاکم بر جهان است؛ مسئله‌ی ما «استکبار» و مستضعفین جهان‌اند؛ هم غزه، هم لبنان، هم ایران، هم عراق و هم هرجای دیگر..

و مقابله با این ظلم‌ها، جز با تشکیلات و ساختار، جز با تلفیق حکیمانه‌ی انقلابی‌گری و دیپلماسی، و جز با «تدبیر ولایی» امکان پذیر نیست.

توازن تهدید

[هر گزینه‌ای جز مقاومت، دور از واقع‌بینی است]

راه حل، همان توازن تهدید است. اسرائیل اگر احساس کند حماس و جهاد اسلامی تهدید بالفعل برای اسرائیل هستند، غلط می‌کند دیگر سرخود به غزه حمله کند. مقاومت باید قوی‌تر شود تا صلح پایدار به وجود آید. اقتضای رئالیسم همین است.

ما اگر پراگماتیست باشیم هم باید بفهمیم که در مقابل اسرائیل، تنها مقاومت است که مفید فایده است.. من وقتی مقاله­‌ی گیدیون لوی در روزنامه هاآرتص(*) رو می‌خونم، باز به گزینه مقاومت می‌رسم.. اما روشنفکرمآب‌های ما با تمسّک به همین اطلاعات، نسخه‌­ی سازش برای حماس می پیچند! بروید ببینید که مجری بی‌بی‌سی از انتشار این مقاله دنبال چیست؟ بگذار 60 سال دیگر بگذرد.. شاید آن روز خیلی‌ها بفهمند که بی‌خاصیّت‌ترین ژست‌ها، همین قیافه‌ای بوده که امثال اصـغر فرهادی در این شـرایط می‌­گرفته‌اند+. شاید آن روز به عدم صـداقت و وجـود حـماقت در بی­‌طرفی‌های سکولار پی‌­ببرند.

***

هر اندازه جنگ غزه ادامه پیدا می‌کند، کاملا به زیان اسرائیل است. اسرائیل شدیدا دنبال آتش‌بس است، ولی مقاومت، شروطی پیش گذاشته..

اسرائیل عصبانی است. یعنی نفهم است. نفهم فحش نیست. یعنی اینکه نمی‌فهمد دارد چه‌کار می‌کند. این را از این رو می‌گویم که در یک شب 87 نفر را کشت و 400 زخمی در الشجاعیه بر جای گذاشت و به اثرات سیاسی و تخریب اذهان عمومی‌اش توجهی نکرد!

اکنون میان ملت‌ها و در افکار عمومی جهان، معدود کسانی هستند که از اسرائیل حمایت می‌کنند. هر چند عالَم سیاست، اقتضائات دیگری دارد.. این را همه‌­ی دوستان اسرائیل فهمیده‌اند که جنگ باید زود تمام شود. اسرائیل بیش از این نباید منزوی شود. این‌ها تحلیل نیستند، خبر اند.

اما تحلیل این است که مقاومت همچنان باید مقاومت کند. تا بازدارندگی و آتش‌بسِ پایدار محقق نشود جنگ ادامه می‌یابد. مقاومت باید به دنبال صلح باشد نه آتش‌بس. صلحی که تضمین آمریکا و اتحادیه اروپا را در پی داشته باشد. اما متأسفانه این فعلا شدنی نیست! اسرائیل وحشی‌تر از این حرف‌ها نشان داده و اینکه به هیچ توافقنامه‌­ای پایبند نیست.

پس راه حل چیست؟

راه حل همان توازن تهدید است. اسرائیل اگر احساس کند حماس و جهاد اسلامی تهدید بالفعل برای اسرائیل هستند غلط می‌کند دیگر سرخود به غزه حمله کند. مقاومت باید قوی‌تر شود تا صلح پایدار به وجود آید. رئالیسم صد البته جواب می‌­دهد. حزب الله لبنان نمونه‌ی خوبی است..

* مقاله گیدیون لوی در هاآرتص را بخوانید..