ای که مرا خوانده‌ای

عقل چراغ است.. اگر بخواهی راهت را بیابی، مقصدت را ببینی، او راه را برایت روشن می کند..

اما از کجا آمده ام؟ آمدنم بهر چه بود؟ به کجا می روم؟ راه کجاست؟ مبدأ و مقصد کجاست؟ ... عقل، به پاسخ این رمز و رازها دسترسی ندارد.. که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را..

«مذهب» از ذِهاب می آید.. یعنی راه، یعنی روش، یعنی طریق، یعنی مسلک و مرام.. دین است که مقصد می دهد، جهت می دهد و راه را نشان می دهد. و عقل، چراغِ راه است.

تنها راه نمای بشر، و تنها مربّی انسان ها خداست.. 
و «انسان» بعد از این که خدا را به عنوان «ربّ عالمین» می ستاید، این گونه نجوا می کند:
ایاک نعبد، و ایاک نستعین.. إهدنا «الصراط المستقیم»
یعنی: ای که مرا خوانده ای، راه نشانم بده.