۳۰ آذر ۹۲
۰ نظر
آخرین مطالب
- ۹۶/۱۱/۱۷پشت درهای ادراک
- ۹۵/۱۱/۲۷شهرآورد
- ۹۵/۱۱/۱۰برای شهدای آتش‌نشان
- ۹۵/۱۱/۰۲احتجاج
- ۹۵/۱۰/۰۹جانشین خدا
- ۹۵/۱۰/۰۲مرده باد فلسفه
- ۹۵/۰۹/۲۸بالاتر از جمهوری، نزدیک انقلاب
- ۹۴/۱۰/۰۵خواستن یا نخواستن، مسأله این است
طبقه بندی موضوعی
-
حکمت متعالیه
(۱۳) -
فلسفه و علوم اجتماعی
(۶) -
جامعه و فرهنگ
(۸) -
سیاست
(۲۲) -
مسئله‌ی روش
(۶) -
هنر و سینما
(۹) -
طرحواژه
(۵۵) -
موسیقی و پادکست
(۱۱) -
قالب
(۸۳)
بایگانی
- بهمن ۱۳۹۶ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۳)
- دی ۱۳۹۵ (۳)
- آذر ۱۳۹۵ (۱)
- دی ۱۳۹۴ (۲)
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- تیر ۱۳۹۴ (۱)
- فروردين ۱۳۹۴ (۳)
- دی ۱۳۹۳ (۳)
- آذر ۱۳۹۳ (۱)
- آبان ۱۳۹۳ (۲)
- مهر ۱۳۹۳ (۱۰)
- مرداد ۱۳۹۳ (۱۰)
- ارديبهشت ۱۳۹۳ (۴)
- بهمن ۱۳۹۲ (۸)
- آذر ۱۳۹۲ (۷)
- شهریور ۱۳۹۲ (۱۲)
- تیر ۱۳۹۲ (۱۱)
- فروردين ۱۳۹۲ (۴)
- آذر ۱۳۹۱ (۱)
- مرداد ۱۳۹۱ (۱۵)
- آذر ۱۳۹۰ (۲)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۱۳)
- دی ۱۳۸۹ (۶)
- آذر ۱۳۸۹ (۱)
- مهر ۱۳۸۹ (۴)
- دی ۱۳۸۸ (۱)
- مهر ۱۳۸۸ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۸۷ (۲)
- دی ۱۳۸۶ (۲)
دوستان
د ر د و ا ر ه
درد را از هر طرف که بخوانی درد است
ظاهرا شهر حلب سوریه در طول تاریخ دائما در حال ویران شدن بوده!
مولانا دلِ غمزده و آشوب خودشو به شهر «حلب» تشبیه کرده..
امروز هم حلب یه ویرانه‌ی به تمام معناست!
چیزی شبیه آوارها و آشوب‌ها و ویرانه‌های دل ما
۱۷ آذر ۹۲
۰ نظر