عقل بر جنون استوار است و روشناییِ روز بر تاریکی شب. اهل جنون، ابرمردانی هستند جوینده روزنه‌‌ای از نور در دل ظلمات. عطشِ سوختن دارند تا تشنگان از پرتوی نور آنان سیراب شوند. گوهرشان می‌سوزد تا عاقلانِ سرگردان در دایره، از حیرت رهایی یابند. قربانی خودشان هستند. قربانی تمنایی بزرگ. تمنای شکستن پیله‌های سخت اهل زمانه که راهی باز شود برای آینده.
اهل جنون، منزه از عقل هستند و برتر از آن. اهل نارند و نور. اهل سوختن و ساختن. این آتشِ مبارک، گوارای وجودشان!
نقل قول | سید مهدی ناظمی
یکی از دوستان با دانشجویی مواجه شده بود که در خوابگاه، این سوال را مطرح کرده بود:
[اگه استفاده تبلیغاتی از زن، اخلاقی نیست؛
پس چرا خدا از حورالعین استفاده تبلیغاتی کرده تا بهشتش مشتری پیدا کنه؟]
به گمان من در تحلیل این سوال، بر روی دو نقطه می‌توان دست گذاشت، یکی «القاء کننده» بودن سوال است که پیش فرض غلطی را به همراه می‌آورد: «استفاده تبلیغاتی از زن، مطلقا غیر اخلاقی است» که پیش فرضِ غلطی است. اما نقطه‌ی دیگر، نگاه بی‌روح، سودمحور و تجاریِ دانشجوی سوال‌کننده به جهان و انسان است که فکر می‌کنم مسئله‌ی به شدت مهمی است. این همان چیزی است که سید حسن حسینی در کتاب «نوشداروی طرح ژنریک» به دنبال طرح و نقد آن بوده است.
