یکم. با روش نقلی نمی‌توان بر 180 درجه بودن زوایای داخلی مثلث دلیل آورد، زیرا این مسئله‌ای عقلی و ریاضی است.

دوم. با روش استقرای ریاضی نمی‌توان تعداد جنگ‌های اسکندر مقدونی را حدس زد.. زیرا این مسئله‌ای نقلی و تاریخی است.

سوم. با روش عقلی محض نمی‌توان به این رسید که از ترکیب کلر و سدیم، نمک طعام به دست می‌آید.. زیرا این پدیده‌ای تجربی است.

چهارم. با روش تجربی نمی‌توان مبدأ و مقصد عالَم را اثبات کرد؛ نمی‌توان در باب وجود خدا، ضرورت علّی/ معلولی و حقایق ریاضی اظهار نظر کرد. زیرا این‌ها مسائلی عقلی و ماورای تجربه و حس‌اند.

***

این روش است که میانداری می‌کند؛ این روش است که حوزه و گستره‌ی ورود به محتوا را مشخص می‌کند.

یک فیلسوف بما هو فیلسوف، نفیا و اثباتا نمی‌تواند درباره مسائل تاریخی و نقلی اظهار نظر کند. به همین ترتیب یک پزشک جرّاح، یک متخصص بیولوژیست، یک حقوقدان، یک شاعر و ادیب، یک استیون هاوکینگ، یک ریچارد داوکینز و خلاصه یک غیرفیلسوف نمی‌تواند و نباید در باب وجود خدا (نفیا و اثباتا، به تصدیق یا به انکار) اظهار نظر کند.

روش تجربی تنها به فیزیک دسترسی دارد، نه بیشتر.. این روش عقلی یا مکاشفه‌­ی حضوری است که می‌تواند به لایه‌هایی از متافیزیک دست پیدا کند و بس. یعنی حتی اگر قرار باشد خدا انکار شود این شأن «آزمون و خطای تجربی» نیست..